تنبلی چشم در کودکان  ، یک اختلال بینایی شایع در کودکان است که در آن، مغز سیگنال‌های تصویری را از یک چشم یا هر دو چشم به درستی پردازش نمی‌کند. در نتیجه، چشم ضعیف‌تر، بینایی خود را از دست می‌دهد. تشخیص و درمان زودهنگام تنبلی چشم بسیار مهم است، زیرا در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به کاهش دائمی بینایی شود.

علل ایجاد تنبلی چشم 

علل اصلی تنبلی چشم در کودکان عبارتند از:

• اختلاف در قدرت انکساری چشم‌ها: یکی از چشم‌ها نسبت به چشم دیگر نزدیک‌بین، دوربین یا آستیگمات باشد.
• انحراف چشم: چشم‌ها به سمت داخل یا خارج منحرف شوند.
• بافت ابری در عدسی چشم (آب مروارید)، یا مشکلات شبکیه چشم: این مشکلات مانع از رسیدن تصویر واضح به مغز می‌شوند.
• افتادگی پلک: اگر پلک روی چشم افتاده باشد، مغز سیگنال‌های کمتری از آن چشم دریافت می‌کند و در نتیجه، آن چشم ضعیف‌تر می‌شود.

از چه سنی می‌توان تنبلی چشم را تشخیص داد؟

تنبلی چشم معمولاً در دوران کودکی، به ویژه در سنین زیر 6 سال تشخیص داده می‌شود. با این حال، در برخی موارد، ممکن است در بزرگسالی نیز مشاهده شود.

چگونه تنبلی چشم را تشخیص دهیم؟

تشخیص تنبلی چشم در کودکان توسط چشم پزشک انجام می‌شود. چشم پزشک با استفاده از تست‌های مختلف، مانند تست پوشش چشم، تست انکسار و بررسی وضعیت چشم‌ها، می‌تواند تنبلی چشم را تشخیص دهد.

راه‌های پیشگیری از تنبلی چشم

• معاینه منظم چشم: تمام کودکان باید حداقل یک بار در سال توسط چشم پزشک معاینه شوند.
• درمان زودهنگام مشکلات چشمی: هرگونه مشکل چشمی، مانند آب مروارید یا انحراف چشم، باید به سرعت تشخیص داده شده و درمان شود.
• ایجاد محیط مناسب برای مطالعه: نور کافی، فاصله مناسب از کتاب و استفاده از عینک مناسب در صورت نیاز، به کاهش فشار بر چشم‌ها کمک می‌کند.

راه‌های درمان تنبلی چشم در کودکان

درمان تنبلی چشم به علت ایجاد آن بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفاده از عینک یا لنز تماسی: برای اصلاح مشکلات انکساری چشم.
• پوشاندن چشم سالم: برای تحریک چشم ضعیف‌تر به استفاده بیشتر.
• قطره‌های چشمی: برای کاهش التهاب یا درمان سایر مشکلات چشمی.
• عمل جراحی: در برخی موارد، مانند انحراف چشم شدید یا آب مروارید، ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد.