عکس خانوادگی کار چالش برانگیزی است. چون اغلب بچه ها حوصله یک جا ایستادن ندارند و حداقل یک نفر در جمع حضور دارد که تمایلی به حضور در عکس خانوادگی ندارد. پس چگونه می توان یک عکس خانوادگی بی نقص گرفت؟ راه حل این است که ژست گرفتن را به امری سرگرم کننده بدل کنیم . برای این منظور لازم است که به جای ژست های خشک و تصنعی، از حالتهایی که شما از کودکی در خاطر دارید شروع کنید.
این پنج ژست و ایده ی مربوط به عکس خانوادگی را امتحان کنید:
ایده 1: انعطاف پذیر و آماده باشید
ژست عکس خانوادگی کاملا متفاوت از ژست تک نفره است. در ژست خانوادگی افراد بیشتری هستند که باید در یک نقطه، جلوی دوربین جای بگیرند. در عکس خانوادگی معمولا یک بچه کوچک( یا بیشتر) حضور دارد. کوچکترها دستورالعمل های شما را درک نمی کنند و در حالیکه بزرگترها ثابت ایستاده اند، آن ها سریع بی حوصله می شوند و شما شانس ثبت کردن یک خنده ی طبیعی را از دست می دهید. چاره این است که شما برای عکس انداختن هم آماده و هم انعطاف پذیر باشید. این به این معنی است که چندین ایده ی عکس انداختن داشته باشید و اگر بعضی از آن ها موثر واقع نشد ناامید نشوید.
ممکن است کودکان، کوچک تر از آن باشند که از ایده ی شما پیروی کنند و یا ژست مورد نظر شما مناسب خانواده نباشد. چندین ایده ی جایگزین داشته باشید و درصورت شکست خوردن ایده ها، از اینکه روش های فی البداهه خلق کنید نترسید. در حین عکاسی با خانواده به گفت و گو بپردازید و چیزهای موردعلاقه ی کودکان کوچک خانواده را پیدا کنید. ایده خوبی است امکاناتی که به درد صحنه عکاسی می خورند و لبخند را بر لب کودکان می نشانند، مانند توپ یا بادکنک را با همکاری اعضای کوچک خانواده تهیه نمایید.
ژست اول: قدم زدن
حالت نشسته معمولا برای خانواده دارای عضو خردسال کاربرد ندارد، درعوض بهتر است خانواده به آرامی قدم بزنند و با یکدیگر صحبت کنند. از آن ها نخواهید به دوربین نگاه کنند، همینکه در کنار هم در یک قاب قرار گرفتند ازشان عکس بگیرید.بچه های کوچک را بهتر است به دوش بگیرید و یا دستشان را بگیرید. آن ها را به حالتی که مناسب با حالتهای خاص خانوادگی شان نیست مجبور نکنید.
ایده 2: حالت ایستادن افراد را به شکل مثلث تنظیم کنید
یکی از بهترین حالت ها این است که طرز ایستادن خانواده را به شکل مثلث بچینید زیرا اینگونه خانواده به شکل یک گروه منسجم به چشم می آید. برای این منظور روش سنتی این است که فرد بلندقدتر در وسط قرار گیرد. اما خانواده های دارای عضو خردسال نمیتوانند به خوبی به این حالت در بیایند؛ به جای فرد بلندقد، یک عضو کوتاه قد کودک خانواده را به دوش بگیرد و در وسط بایستد. روش دیگر این که پدر و مادر بنشینند و سایر اعضا پشت سر آن ها جای بگیرند.تشکیل یک مثلث در حین ژست گرفتن به ویژه ژست های در حال حرکت، کار دشواری است.
بنابراین اگر در مرکز تصویر شما یک شکل هندسی وجود دارد، از آن به عنوان معیار استفاده کنید و تمام صورت های افراد را همسطح همدیگر بچینید. توجه داشته باشید که کودکان نمی توانند با فاصله ی زیاد از والدینشان بایستند، پس از اشیایی مانند صندلی یا چهارپایه برای همسطح شدنشان استفاده کنید. و یا خیلی ساده، والدین آن ها را در آغوش بگیرند.
ژست دوم: درگوشی راز گفتن( یا بوسه گرفتن)
هنگامی که شما قصد دارید یک عکس ساده از لحظه ی صحبت کردن و خندیدن چند نفر بگیرید، اینکه آن ها را کنار هم جمع کنید و بهشان بگویید: حالا صحبت کنید و بخندید، باعث می شود آن ها احساسی خشک و تصنعی داشته باشند و نتیجه کار واقعی از کار در نیاید. برای رسیدن به هدف باید یک لحظه خلق کنید.
برای جمع کردن و خندیدن آن ها، از یک یا دونفر از اعضای خانواده بخواهید تا یک راز را برای اعضای دیگر بازگو کنند. در بعضی گروه های سنی بوسیدن گونه نیز نتیجه می دهد.
ایده 3: به جای یک ژست، یک حرکت را امتحان کنید
به یاد می آورید هنگامیکه بچه بودید و می خواستید عکس خانوادگی بیندازید؟ پوشیدن لباس های زیاد و نشستن با یک لبخند خشک. لازم نیست عکس خانوادگی اینگونه باشد. در عوض یک لحظه آرام را مهیا کنید. به جای نشستن و ژست گرفتن هر نفر، به آن ها یک حرکت برای انجام دادن بدهید.
این حرکت می تواند قدم زدن، بادکنک باد کردن، گرگم به هوا بازی، غلغلک دادن کودکان، غافلگیر کردن پدر و مادر از پشت سر، پشت همدیگر سوار شدن، دست همدیگر را گرفتن، راز گفتن، پرش کردن و … باشد. سعی کنید حرکاتی انتخاب کنید که هم در آن چهره ی افراد نزدیک به هم باشد و هم بتوان سریعا به حرکتی دیگر تغییر حالت داد پیش از آنکه توجه خانواده از شما پرت شود.
ژست سوم: پریدن
کار سختی است که فرد هنگام پریدن اخمو باشد. خاصیتی که انجام یک فعالیت دارد این است که به فرد یک آرامش برای حضور در جلوی دوربین می دهد و همینطور کودکان را سرگرم می کند. همه ی اعضا را در یک ردیف به صف کنید و دست اعضای خردسال را در صورت حضور، بگیرند و یا خیلی ساده نزدیک یکدیگر بایستند و سپس ازشان بخواهید تا با شماره 3 بپرند. دوربین را حتی قبل از شروع شمارش آماده نگه دارید و آن را بر روی عکاسی پی در پی تنظیم کنید.
ایده 4: توصیه هایی جهت سن های مختلف
کودکان تازه متولد شده امکان حالتگیری های مذکور را ندارند. آن ها نه قادرند قدم بزنند، نه می توانند پشت والدین سوار شوند و نه می توانند درگوشی پچ پچ کنند.آن ها را در جلوی بقیه جای دهید و در طول آماده کردن صحنه عکسبرداری به تفاوت سنی اشان توجه داشته باشید؛ آن ها نه می توانند کارهای زیادی انجام دهند و نه حرکت سریعی داشته باشند.
بنابراین به آن ها درحالی که در آغوش مادر، پدر یا دیگر اعضای خانواده هستند یک نقش بدهید.کودکان نوپا گروه جنجالی و شیطانی هستند و معمولا شادی ها و حرکات تند و آشفته ای دارند. به آن ها ژستی کوتاه بدهید و سعی کنید نقشی غیر از نشستن و نگاه کردن به دوربین داشته باشند. مانند راه رفتن و بازی کردن. اسباب بازی نیز شیوه ی خوبی است برای اینکه نظرشان را جلب کنید.
بچه های مدرسه ای را معمولا بهتر می توان نشاند و ثابت نگه داشت اما برای آنکه توجه شان را به دوربین جلب کنید و وادارشان کنید خنده ای طبیعی ای داشته باشند، باید روی آن ها کار کنید. برای آن ها ژست های حرکتی درنظر بگیرید و روی ثابت ماندن آن ها بیشتر از چند لحظه حساب نکنید. بچه ها در این سن از اینکه به آرامی از پشت به پدر و مادر نزدیک شوند و آن ها را غافلگیر کنند لذت می برند.
بچه های نوجوان می توانند به خوبی بزرگترها حالت بگیرند اما برای آن ها حالاتی انعطاف پذیرتر انتخاب کنید، چون زیاد علاقه ای ندارند دست همسن هایشان را بگیرند و یا گونه های یکدیگر را ببوسند. مطمئن شوید که ژست های پرتحرک برایشان انتخاب می کنید. درصورت امکان از کمک آن ها استفاده کنید تا احساس نکنند که تمام توجه ها متوجه کودکان است.
ژست چهارم: بالا انداختن و گرفتن
درحالی که بچه های خردسال ممکن است برای یک جا نشستن مناسب نباشند، لااقل این حسن را دارند که آنقدر سبک هستند که بشود آن ها را به هوا پرتاب کرد و گرفت. یا به وسیله پدر و مادر آن ها را چرخاند و یا از والدین خواست تا بازی موردعلاقه اشان را بازی کنند. توجه داشته باشید که برای این نوع ژست سرعت شاتر خود را بالا ببرید.
ایده 5: اولویت بندی حالت ها
وقتی افراد زیادی در عکس حضور دارند، شما اصلا نمی دانید چه موقع کوچکترها شروع به بی قراری می کنند، یا یکی از بزرگترها گرسنه یا سردش می شود یا مشکلات دیگری برای یک نفر پیش می آید. بنابراین نمی دانید تا چه زمانی توجه افراد را در اختیار خواهید داشت. پس ابتدا از ژست های مهمتر استفاده کنید. ژست هایی که شامل حرکت کمتری هستند را زودتر انتخاب نمایید و سپس زمانی که بچه ها شروع به بی حوصله گی کردند به ژست های پرجنب و جوش روی بیاورید.
به خاطر داشته باشید که بچه های جوانتر کمترین میزان توجه به شما را به کار می برند و خیلی زود حوصله شان سر خواهد رفت. بنابراین عکس هایی که شامل حضور کوچکترها هستند را در ابتدای کار بیندازید و عکس های پدر و مادر را بگذارید برای آخر کار که بچه ها آزاد شده اند و دارند اطراف والدینشان می چرخند.
ژست پنجم: دراز کشیدن بر روی زمین
کی گفته که ژست گرفتن تنها به نشستن یا ایستادن است؟ حالتی انتخاب کنید که تمام اعضا دراز بکشند و آرنج را تکیه گاه سر کنند، و یا کاملن دراز بکشند و دوربین را بالاتر از سطح بدنشان مستقر کنید. در این نوع ژست باید خلاق باشید تا کودکان را کنار هم سرگرم نگه دارید: مانند پیدا کردن اشکال در ابرها، یا غلغلک دادن کودکان برای خنداندن آن ها.انداختن عکس خانوادگی کار چالش برانگیزی است اما وقتی که شما از حالتی پویا برای این نوع عکس بهره می برید کار فوق العاده ای خواهد بود.
خود را مهیای عکاسی کنید اما انعطاف پذیر باشید تا اگر برنامه اتان در مورد این خانواده ی خاص، در این زمان خاص، با شکست مواجه شد سراغ برنامه ای دیگر بروید.سعی کنید ژست هایی به شکل مثلث خلق کنید و یا همه در یک سطح به نظر برسند. برای بسیاری از خانواده ها ، خلق یک حرکت، از یک ژست نشسته بسیار مناسبتر است. به سن کودکان توجه داشته باشید و وظایفی معقول به آنان بسپارید. در ابتدای جلسه ژست های مهمتر را انتخاب کنید زیرا نمی دانید چه موقع کوچکترها شروع به بی قراری می کنند.